Eylül Görmüş ve Tuğçe Arslan Üçer, korkunun ardından bu hafta ona çok yakın bir başka “şey”i; “acı”yı didikliyor. Hep kaçtığımız acı ile nasıl ilişkilenmek gerekir, acı çekme sanatı diye bir şey var mıdır, toplumsal acılar karşısında hissettiğimiz kuşatılmışlık hâlini ne yapmalı, nasıl bir duygudaşlık kurmalı? Birlikte acı çekilebilir mi, çekilirse nasıl olur? Acı, mutluluğun taşıyıcısı olabilir mi sahiden? Ve tabii kitaplardan, filmlerden bize acıya dair ne kaldı? Bu bölümde anlamaya çalışıyoruz.
Bir yanıt yazın