#149: Süreç Bizi Niyetlerimizin Yoksulluğundan Kurtarır

Daha Fazla İçerik İçin: www.haddinias.netBlogumu ve bültenimi kurarken amacım her gün yazmak, sizlere her gün haddinizi aşmanız için ilham vermekti.Büyük oranda bu sözümü gerçekleştirdim bugüne kadar. Hastalık, aşırı yorgunluk, ailevi sebepler ya da teknik imkansızlık gibi somut gerekçeler dışında yazmayı asla ihmal etmedim. Ama dün yazamadım.Ve dün yazamamın sebebi başka.Dün ilk kez tıkandım. Yazacak, sizlere anlatmaya değer bir şey bulamadım. Bilgisayarımın başında saatlerce oturdum, kaynaklar karıştırdım, önümdeki kağıda notlar aldım, ama bir türlü yazamadım. İlham perisi dün benimle küstü sanırım, hiç uğramadı bu taraflara.Çok canım sıkıldı bu yazma kısırlığına. Mesele sadece bir gün yazamamak değildi benim için. Hayatını içerik üreterek geçirmek isteyen bir insan için yazamamak, aynı zamanda gelecek endişesi de yaratabilecek bir unsur.Sonunda hem biraz hava almak, hem de biraz kafamı dağıtmak için yürüyüşe çıktım. Daha önce de yazdığım gibi yürümek bana her zaman iyi gelir attığım her adım beynimi gereksiz düşünce ve (endişelerden) temizler adeta.Ama dünkü yürüyüşüm benim için çok daha zenginleştirici bir deneyim oldu.Yürürken dinlediğim bir podcastte denk geldiğim bir söz, zihnimin içinde bir ışık bombası etkisi yaptı. Özlü sözleri hep severim, ama zihnimi bu güçte aydınlatanına pek sık denk gelmem.Elizabeth King isimli bir heykeltraşın zihnimi aydınlatan sözleri şöyle:”Süreç bizi niyetlerimizin yoksulluğundan kurtarır.”